Uchwała Nr XXXVIII/308/2013 Rady Miejskiej w Dębnie z dnia 27 czerwca 2013 r. w sprawie nadania nadania imienia Bibliotece Publicznej Miasta i Gminy w Dębnie

Uchwała Nr XXXVIII/308/2013
Rady Miejskiej w Dębnie

z dnia 27 czerwca 2013 r.

w sprawie nadania nadania imienia Bibliotece Publicznej Miasta i Gminy w Dębnie

Na podstawie art. 18 ust. 2, pkt. 9  lit. h ustawy z dnia 8  marca 1990 r. o samorządzie gminnym (tekst jednolity Dz. U. z 2001 r. Nr 142, poz. 1591 ze zm.,) art. 11 ustawy z dnia 27 czerwca 1997 r. o bibliotekach (Dz. U. Nr 85, poz. 539 ze zm.) Rada Miejska w Dębnie, uchwala, co następuje:

§ 1. Bibliotece Publicznej Miasta i Gminy w Dębnie nadaje się imię Antoniego Dobrowolskiego.

§ 2. Wykonanie uchwały powierza się Burmistrzowi Dębna.

§ 3. Uchwała wchodzi w życie z dniem podjęcia.

Uzasadnienie

Zarząd Oddziału Związku Nauczycielstwa Polskiego w Dębnie zawnioskował o nadanie Bibliotece Publicznej Miasta i Gminy Dębno imienia- Antoniego Dobrowolskiego.

Szukając dla naszych dzieci i młodzieży wzorców do naśladowania oraz bohaterów, nie musimy szukać daleko, cofać się w dziejach historii bo Antoni Dobrowolski był żywą namacalną historią. Osobą która podzieliła się z nami swoimi tragicznymi przeżyciami,

która do niedawna żyła wśród nas, pracowała dla nas już dorosłych pokoleń wychowując nas oraz naszych już bardzo dorosłych wychowawców, a także działającą dla nas tworząc powojenną oświatę na tzw ziemiach odzyskanych.

Sylwetka Pana Antoniego jest nam znana, ale przypomnijmy najważniejsze fakty z Jego życia.

Urodził się w rodzinie wielodzietnej 8 października 1904 roku w Wolborzu. Ojciec prowadził kuźnię a matka zajmowała się domem i wychowywaniem dzieci. Był najmłodszym z rodzeństwa. W wieku trzech lat zmarła jego matka, ojciec ponownie się ożenił po pięciu miesiącach. Mimo trwającej wojny Antoni Dobrowolski uczył się samodzielnie, a w 1919 roku zdał egzamin do Preparandy (typ szkoły przygotowującej młodzież do nauki w pięcioletnim Seminarium Nauczycielskim). Następnie podjął naukę w Państwowym Seminarium Nauczycielskim w Tomaszowie Mazowieckim. Gdy był na drugim roku umiera mu ojciec, a macocha opuściła dom. W tej sytuacji Antoni zamierza przerwać naukę, gdyż nie ma środków do życia. Pomoc otrzymał od swojego byłego nauczyciela z Preparandy i Sejmiku Powiatowego otrzymując stypendium.

W 1926 roku ukończył Seminarium Nauczycielskie i podjął pracę jako tymczasowy nauczyciel trzyklasowej Szkoły Powszechnej w Studzienkach. Zaczynał zawód nauczyciela w trudnych warunkach. W sierpniu spłonęły we wsi 42 gospodarstwa, sytuacja mieszkańców i ich rodzin była rozpaczliwa.. Pomagał im pisać indywidualne i zbiorowe podania o pomoc do różnych instytucji. Zorganizował Ochotniczą Straż Pożarną, której początkowo był komendantem, a następnie prezesował jej , aż do czasu przeniesienia do Rzeczycy. Prowadził również kursy dla analfabetów jak i zaawansowanych. W latach 1928/29 odbył służbę wojskową w Szkole Podchorążych Piechoty Nr 4 w Tomaszowie Mazowieckim.

Dyplom nauczyciela Publicznej Szkoły Powszechnej otrzymał po złożeniu praktycznego egzaminu w roku 1931 roku, a następnie powierzono mu kierownictwo szkoły w Studziankach. Na własną prośbę został przeniesiony do Publicznej Szkoły Powszechnej w Rzeczycy. Poza pracą zawodową aktywnie działał społecznie. W 1926 roku wstąpił do ZNP i pełnił funkcję skarbnika ZNP w Wasilkowie, a następnie Prezesa Oddziału. Po przeniesieniu się do Rzeczycy sprawował funkcję Prezesa Oddziału Powiatowego ZNP w Rawie Mazowieckiej. Na znak protestu przeciw zawieszeniu działalności Zarządu Głównego ZNP przez ówczesne władze w 1937 roku zorganizował wyjazd członków ogniska na wiec do Rawy Mazowieckiej.

Gestapo aresztowało Antoniego Dobrowolskiego i osadziło w areszcie w Tomaszowie Mazowieckim a następnie skierowało transportem do Auschwitz-Birkenau.

W obozie głównym 6 czerwca 1942 roku otrzymał numer 38081 wytatuowany na lewym przedramieniu. Po dwóch dniach z obozu głównego został przeniesiony do Birkenau.

Wiosną 1943 roku transportem z tysiącem więźniów został wywieziony do Gross- Rosen, a po okresie kwarantanny został skierowany do Sachsenhausen gdzie przebywał do końca wojny.

Po wyzwoleniu obozu dotarł do Chojny. 9 maja pierwszy burmistrz Dębna powierza mu funkcję kierownika Referatu Mieszkaniowego lecz na krótko, gdyż ówczesny Inspektor Szkolny mianował go tymczasowo nauczycielem Publicznej Szkoły Powszechnej. We wrześniu 1945 roku dzieci i młodzież rozpoczęła naukę w szkole powszechnej (obecny budynek SP nr3), gdzie od stycznia 1946 pełnił obowiązki kierownika szkoły i ściągał do pracy nauczycieli. W październiku 1950 roku Antoni Dobrowolski zawarł związek małżeński z Ludmiłą Rafałowicz, w którym przyszło na świat troje dzieci: Andrzej, Maria i Anna.

Antoni Dobrowolski ustawicznie dokształcał się. Niezależnie od prowadzenia szkoły dziennej prowadził i organizował semestralne kursy w zakresie szkoły podstawowej, a roku 1954 zorganizował Liceum Ogólnokształcące dla Pracujących.

W roku 1945 wraz z Feliksem Górką organizował w Dębnie ZNP, gdzie był sekretarzem, a następnie w latach 1947-50, 1954-58, 1962-68 prezesem. Dążył do zdynamizowania działalności związku i utworzenia we wszystkich jednostkach oświatowych struktur organizacyjnych. W latach 1958-62 był radnym Powiatowej Rady Narodowej w Dębnie, gdzie reprezentował interesy oświaty. W roku 1964 brał udział jako delegat reprezentując powiat chojeński w VIII Krajowym Zjeździe ZNP. Po przejściu na emeryturę przez wiele następnych lat działał w sekcji emerytów. Za działalność związkową został odznaczony Złotą Odznaką ZNP (1960r.) i odznaczeniem za tajne nauczanie ZNP- TON(1985r.). Brał udział w uroczystościach 100-lecia ZNP zainaugurowanych w woj. Zachodniopomorskim, które zbiegły się z jego stuleciem urodzin.

Po mimo tak tragicznych przeżyć pan Antoni kochał ludzi i tej miłości i tolerancji wielu mogłoby się uczyć od niego.

Dziś proszę Państwa, abyście dali wyraz swojego szacunku, uznania i niegasnącej pamięci i wyrazili swą aprobatę na nadanie Bibliotece Publicznej w Miasta i Gminy Dębno imienia -Antoniego Dobrowolskiego- mieszkańca Dębna, człowieka oddanego organizacji oświaty w Dębnie, nieocenionego pedagoga, dyrektora, zasłużonego działacza Związku Nauczycielstwa Polskiego, a nade wszystko człowieka.